Blog 5: een jeep discovery tocht om ‘u’ tegen te zeggen

Maandag 14 oktober 2013, we stonden op, trokken de gordijnen open en wat zagen we? Een stralende zon, geen wolkje aan de hemel en enkele jeeps die buiten aan het RIU Marco Polo hotel stonden te wachten. Op wie? Op ons! Vandaag zouden we de Berbers pas op een échte manier leren kennen. En de chauffeurs beloofden ons een avontuurlijk tripje offroad in het Tunesische binnenland... We waren benieuwd.

Eerst ging het richting Sidi Bou Ali, wat toch al een uurtje rijden was. Daar aangekomen maakten we kennis met de ‘EcoVillage’, een soort haciënda waar berbersvrouwen nog brood bakken op de traditionele manier: in een ronde steenoven (een koker eigenlijk) waar het berbersdeeg tegen de wand wordt geplakt. Als de ronde broodjes (tabouna) gebakken zijn, halen ze deze met blote handen uit de bloedhete oven. In de tuin stonden grote paarden die gevlochten waren vanuit plooibare takken. Op een ruim terras kregen we het vers gebakken berbersbrood geserveerd met jonge kaas, typisch berbers beleg en een lekker glaasje fruitsap. Wat een heerlijk eco-ontbijt!

Na 20 minuutjes tafelen was het tijd om te vertrekken naar onze volgende halte: Toukran. Onze jeeps reden met hoge snelheid de stijle heuvel op. Het leek wel een gigantische rotsblok die hoog boven het prachtige Noord-Afrikaanse landschap uit toornde. Het was een lang tripje naar boven toe, maar we werden beloond met een adembenemend zicht. Je kon zelfs de verkeerstoren van de luchthaven in Enfidha zien. Daar hebben we in het gezellige cafeetje op de top van de berg een muntthee gedronken en de kwis Juust?! gespeeld met Evi, de knappe dochter van Marieke en ‘den Dré’ :-).

“Iedereen klaar? Dan gaan we weer verder”, klonk het uit de mond van onze fantastische gids Anissa. We reden door naar Zagouan. Daar gingen we offroad met de jeeps en brachten we een bezoekje aan een échte berbersfamilie. Zij leven nog leven als nomaden met vele schapen. Hier kregen enkele RTV-kijkers het toch even moeilijk. Een moeder zat met 3 kinderen onder een zelfgemaakte tent van zeilen. Senna, onze tweede gids, gaf hen limonade en snoepjes die ze gretig aannamen. Het is één van de families die worden gesteund door Senna. Zij zamelt jaarlijks geld in voor enkele families in ruil voor enkele bezoekjes van toeristen. Ruilen en afpingelen zijn hier immers de nationale sport. Toch was het een beetje schrijnend om te zien hoe deze mensen op een nog heel primitieve wijze leven: geen stromend water, geen elektriciteit, geen zetel en geen bed. Een schril contrast met ons luxueuze RIU Marco Polo hotel. De meeste reizigers konden het dan ook niet nalaten om enkele Dinars aan dit gezin te geven. Maar Senna verzekerde ons: “ze zijn hier écht gelukkig, anders had ik jullie hier niet mee naartoe genomen.”

Als we een beetje bekomen waren van de cultuurshock, reden we verder naar Zeriba Alia. Onderweg kwamen we vele traktors, auto’s en vrachtwagens tegen met schapen. In de wagens worden die beestjes hier blijkbaar gewoon in de koffer geplaatst. Dinsdag 15 oktober is het immers offerfeest, waarbij de arme diertjes worden geslacht op rituele wijze. Wat een geluk dat ze niet weten wat hen te wachten staat.

Onze ervaren jeep-chauffeurs konden hun hart ophalen want nu ging het redelijk ruw offroad. Tussen cactussen, modderwater en olijfbomen laveerden ze langs smalle paadjes naar wederom de top van een machtige berg. Hier kregen we een eeuwenoud berbersdorp te zien en konden we opnieuw genieten van een geweldig uitzicht. Sommige kijkers werden er zelfs even stil van. De foto-apparaten zijn hier ondertussen heel goede vrienden geworden :-).

Na deze voorlaatste stop was het tijd om te vertrekken naar de kers op de taart van deze schitterende jeep discovery tocht: Sidi Fedidi. Daar werden we hartelijk en warm ontvangen door een plaatselijke berbersfamilie in traditionele klederdracht en met Tunesische muziek! Jongens, wat een sfeer en ambiance! Zsofi mocht met de dame des huizes meedansen en iedereen begon luid mee te klappen. De typische berbershuisjes stonden rond een groot middenplein en hadden allen de namen van vrouwen. Deze bijzondere wezens worden hier echt op handen gedragen omdat ze ‘bron zijn van alle leven’. Dat is natuurlijk een beetje zo... :-)

Nadat de ‘mama’ ons in haar het keukentje had laten ruiken aan haar heerlijk bereide couscous met ‘geheime kruiden’ begonnen de magen te protesteren. We werden naar een kleurrijk ingericht eetzaaltje gebracht waar we smakelijke tomatensoep met vlinderpasta en een voorgerecht met deeg, kip en groentjes (een soort taco) kregen geserveerd. Tijdens het eten bleven de muzikanten verder spelen en dat bracht een onwaarschijnlijke sfeer teweeg. Een soort buikdanseres riep met luide stem en danste met borden en een waterkruik op haar hoofd. Ondertussen bracht ze die andere

hoofden (vooral van de mannen dan) op hol met sensuele bewegingen waarbij vooral haar volumineuze vormen van links naar rechts schudden. Een mooi zicht, dat wel!

Plots werden 5 dames van de tafel weggeplukt door enkele berbersvrouwen. Zij moesten zich gaan omkleden om de hoofdschotel aan te brengen: couscous met kip, groenten en kruiden, klaargemaakt in een tangine. Zsofi was één van hen en dat zorgde natuurlijk voor de nodige hilariteit in de groep. We gingen allemaal naar buiten en met de nodige sfeermuziek brachten onze vrouwen de hoofdmaaltijd naar het eetzaaltje. De patron van het huis zei met fiere stem: “Vanaf nu zijn jullie geen gasten meer, maar deel van onze familie. Welkom!”. De couscous werd uitgeschept en iedereen viel achterover. Een smaakexplosie ontplofte in onze monden. Zoiets lekkers hadden we nog niet vaak gegeten en daar was iedereen het roerend over eens.

Na deze heerlijke schotel, kregen we nog een muntthee en een lekker dessertje op basis van dadels, deeg en sesamzaad gepresenteerd. Enkele RTV-kijkers lieten nog snel een henna-tatoo zetten op hun arm want het was tijd om te vertrekken naar ons hotel. Maar het was nog niet gedaan...

Want we kwamen aan in de riante lobby van het RIU-hotel en werden door animator Mario (Super Mario voor de vrienden) geleid naar de petanque-banen achter het zwembad. Tijdens een prettig spelletje ‘jeu de boules’ werd er nog duchtig nagepraat over de onvergetelijke excursie. De sfeer zat er weer goed in :-).

Ondertussen hangt de RTV-groep echt als een ketting aan elkaar. Wat een fijne mensen allemaal... Heel wat vriendschappen worden hier gesmeed en de Kempen-mensen babbelen honderduit met elkaar en maken ontzettend veel plezier: schuine moppen en luchtige gesprekken en zinspelingen over het XXX-woord zijn hier schering en inslag geworden, maar dan in de heel positieve zin :-). Maar ook andere onderwerpen, zoals kleinkinderen, muziek en hobby’s worden hier niet geschuwd.

En dat ze zo goed met elkaar kunnen opschieten, kwam goed van pas tijdens het eerste optreden van deze RTV-kijkersreis. Zangeres Mieke zette de Oasis-bar en showroom in vuur en vlam met haar verrassende optreden. Iedereen zong de liedjes uit volle borst mee en er werd gedanst à volonté! De lange polonaise ging zelfs door tot op het reuzeterras. Een geweldige afsluiter van een memorabele dag Tunesië. Na een laatste biertje of cocktail in een grote cirkel op het terras trokken we met z’n allen naar de slaapkamer. ’t Is te zeggen, iedereen naar zijn/haar slaapkamer ;-). Klaar om als een blok in slaap te vallen en de vele indrukken van vandaag te verwerken in zoete dromen.

Tot morgen!

Mr. Juust?!